Πέμπτη, 28 Μαρτίου 2024

ev media-logo


«Δι' ελέω και φόβω περαίνουσα». Ο Δ. Παρούτσας γράφει με αφορμή την παράσταση των ερασιτεχνών ηθοποιών

άρθρο από την έντυπη έκδοση

Πριν μερικά χρόνια, με αφορμή μια παράσταση της Θεατρικής Ομάδας του Πολιτιστικού, είχαμε δημοσιεύσει σε αυτή τη στήλη ένα κείμενο που επιβράβευε την προσπάθεια και παρακινούσε τους αναγνώστες να συμμετέχουν σε παρόμοιες δράσεις. Με την ευκαιρία της νέας παράστασης που ανέβασε η ίδια ομάδα την περασμένη εβδομάδα συν το γεγονός της έκτακτης έκδοσης της εφημερίδας λόγω των γιορτών, κρίνουμε σκόπιμο να επαναλάβουμε τις επισημάνσεις αυτές.884

Ο λόγος φυσικά για την θεατρική παράσταση "Ο αφελής", που ανέβασε με μεγάλη επιτυχία η Θεατρική Ομάδα του Πολιτιστικού Συλλόγου. Η αίθουσα σείστηκε από τα γέλια και τα χειροκροτήματα πολλές φορές. Η μεταφορά της υπόθεσης μάλιστα στο τοπικό πλαίσιο υπήρξε καταλύτης συναισθημάτων που πυροδότησαν οι πρωταγωνιστές μπροστά στα μάτια των θεατών με τις… ερασιτεχνικά επαγγελματικές τους ερμηνείες.

Μερικές φορές, είναι πραγματικά εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο η δημιουργικότητα και το μπρίο ενός ανθρώπου, μπορεί να μεταδώσει αισιοδοξία και χαμόγελο σε μια ολόκληρη πόλη. Ο λόγος φυσικά για την μοναδική στο είδος της, τουλάχιστον επιχωρίως, Βασιλική Σταμάτη. Πάνω από δεκαπέντε χρόνια τώρα, προσφέρει από το περίσσευμα του ψυχικού της πλούτου, σε όλους μας.

Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται λόγος για το ταλέντο της από αυτή εδώ τη στήλη, εντούτοις αυτή τη φορά τα πράγματα είναι ελαφρώς δυσκολότερα για τον υποφαινόμενο, καθώς εδώ και μερικά χρόνια συμμετέχω αυτοπροσώπως σε όλη αυτή τη μαγική πολιτισμική διαδικασία. Εντούτοις, καταβάλλοντας κάθε προσπάθεια να τηρηθούν οι σωστές αποστάσεις, η τελευταία παράσταση δεν μπορεί να μείνει ασχολίαστη. Κι αυτό όχι σαν μια ματαιόδοξη προσπάθεια αυτοπροβολής, αλλά ως μια διαπίστωση ορισμένων συμπερασμάτων και δη εμπειρικών!

Συμπέρασμα πρώτον, λοιπόν: Δεν είναι καθόλου εύκολο να εκτίθεσαι στα μάτια τόσων ανθρώπων, να χοροπηδάς και να μορφάζεις μπροστά τους. Κι ενώ δεν είναι καθόλου εύκολο, βρέθηκαν, ούτε λίγο ούτε πολύ, δεκαπέντε άνθρωποι, διαφορετικών ηλικιών, διαφορετικών επαγγελμάτων, διαφορετικών νοοτροπιών που αποφάσισαν να το κάνουν. Μια ομάδα που καμία επαγγελματική σχέση δεν έχει με το θέατρο. Μοναδικό τους κίνητρο είναι η αγάπη τους γι' αυτό και κοινό τους υπόβαθρο ο πλούσιος συναισθηματικός τους κόσμος που ψάχνει συνεχώς για ανθρώπινη επαφή, νέες εμπειρίες και δοκιμή πρωτόγνωρων συναισθημάτων.

Συμπέρασμα δεύτερον: Ζούμε σε μια πόλη όπου τουλάχιστον το 10% του πληθυσμού της ξεσηκώθηκε για τρεις μέρες, βγήκε από το σπίτι μέσα στο κρύο και πήγε να παρακολουθήσει θέατρο. Σίγουρα κάποιοι θα σκεφθούν ότι δεν ήταν δα και καμιά παράσταση του Εθνικού, κάποιοι θα πουν ότι το έργο ήταν εύκολο, ότι οι ερμηνείες έπασχαν στο τάδε και το δείνα και όλα αυτά. Και πιθανότατα θα έχουν δίκιο. Εντούτοις χίλιοι άνθρωποι γέλασαν, χαιρετήθηκαν, συνομίλησαν και για δύο ώρες παρακολούθησαν επί σκηνής "μιμήσεις πράξεων" με "ηδύ λόγο", βιώνοντας την "κάθαρση" των "παθημάτων" και φεύγοντας πιο ανάλαφροι, πιο χαρούμενοι, "ψυχαγωγηθέντες". Και υπήρξαν αρκετοί ακόμη που θέλησαν να έρθουν και δεν μπόρεσαν ή –το χειρότερο- ήρθαν και δεν χωρούσαν!

Συμπέρασμα τρίτον: Η πολιτιστική κίνηση στο Καρπενήσι ανθεί, όσο και να φαίνεται παράδοξο. Ίσως και στη στήλη αυτή να γράφτηκαν μερικές φορές οι λέξεις "άνυδρο πολιτιστικό τοπίο", εντούτοις αυτή την περίοδο υπάρχουν δύο χορευτικές ομάδες, μία θεατρική, μία χορωδία, μια μουσική μπάντα, πολυάριθμες κομπανίες ερασιτεχνών μουσικών, σχολή κλασσικού και μοντέρνου χορού, λέσχη ανάγνωσης βιβλίων, λειτουργική αλλά και λειτουργούσα δανειστική βιβλιοθήκη, δύο κολυμβητικές ομάδες, μια ομάδα στίβου, ενεργός σύλλογος γυναικών, ενεργό ΚΑΠΗ.

Τα σχολεία ανεβάζουν θεατρικές παραστάσεις αξιώσεων, οι έφηβοι στήνουν μουσικά γκρουπ, το τοπικό ποδόσφαιρο, ιδιαίτερα στα χωριά, παίζει το ρόλο συνεκτικού ιστού μεταξύ παράδοσης και παρόντος. Κατά συνέπεια, μόνο όσοι και όσες θέλουν να κλειστούν στο σπίτι τους, να παραδοθούν άνευ όρων στο «φέισμπουκ», στο «φορτνάιτ» και στο χαζοκούτι, μόνο αυτοί θα μπορούσαν να γκρινιάξουν ότι "στο Καρπενήσι δεν έχει τι να κάνεις".

Και στο κάτω – κάτω, αν κάποιος δεν βρίσκει κάτι που να τον καλύπτει, γιατί δεν υπάρχει, δεν έχει παρά να το ξεκινήσει μόνος του. Μερικές φορές, από μια μικρή ιδέα, από την απλή συνειδητοποίηση μιας ανάγκης, μπορεί να ξεκινήσει η διαδικασία ικανοποίησής της.


>> Δείτε εδώ ρεπορτάζ και πολλές φωτογραφίες από την πρόσφατη θεατρική παράσταση "Ο Αφελής"