Τις προάλλες συμμετείχα σε έναν πολύ ενδιαφέροντα διάλογο στο φέις μπουκ με τον Μωυσή Μπερμπερή, τον δημοσιογράφο Δημήτρη Ευαγγελοδήμο, τον Πέτρο Μπακατσιά τον μηχανικό και κάποιους ακόμα. Ο Μωυσής ξεκίνησε με αφορμή το κείμενο του καθηγητή Αντώνη Λιάκου, το οποίο υποστήριζε ότι για να αποφύγει η Ελλάδα την πληθυσμιακή και οικονομική κατάρρευση, είναι επιτακτική ανάγκη να υποδεχθεί μεσοπρόθεσμα, και βέβαια οργανωμένα, ένα εκατομμύριο πρόσφυγες και μετανάστες.
Το οικονομικό θαύμα της μεταπολεμικής Γερμανίας στηρίχτηκε σε εκατομμύρια ελεγχόμενων μεταναστευτικών πληθυσμών, γεγονός που και σήμερα συνεχίζεται, υποστηρίζει ο καθηγητής, και ως ένα σημείο συμφωνούν και κάποιοι μαζί του.
Ιδιαίτερα μάλιστα για την Ευρυτανία που οδεύει ολοταχώς στον εξανδραποδισμό, τόσο ο Ευαγγελοδήμος όσο και ο Μπερμπερής δεν θα ήταν αντίθετοι στην ελεγχόμενη μετεγκατάσταση κάποιων ξένων. Συμμεριζόμενος την αγωνία τους, όπως, ασφαλώς, πολλοί και πολλές απ’ όσους διαβάζετε αυτό το κείμενο, δεν μπορώ παρά να δω κάποια από τα θετικά σημεία που περιέχει η πρόταση.
Εντούτοις, μπορεί κάτι τέτοιο να είναι όντως λυσιτελές και αποτελεσματικό;
Η γνώμη μου, τα τελευταία χρόνια, είναι ότι η δημογραφική κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη. Είναι όπως ο κορονοϊός. Από τη στιγμή που ξεκίνησε, θα εξαπλωθεί παντού, αναπόφευκτα. Οι περισσότεροι θα τον κολλήσουν και δεν θα νοσήσουν, πολλοί θα νοσήσουν ελαφριά, λιγότεροι βαριά και το 2% αυτών που θα νοσήσουν θα πεθάνει. Τελεία και παύλα. Η νομοτέλεια της στατιστικής δεν αφήνει περιθώρια ευχολογίων και προσευχών.
Το ίδιο και με το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας και του νομού. Για να αναστραφεί χρειάζεται να έρθουν τα πάνω κάτω. Πενήντα χρόνια τώρα η κατάσταση στην Ευρώπη παραμένει ίδια, ο πληθυσμός γερνάει και οι νέοι δεν γεννούν. Κι επειδή η φύση απεχθάνεται τα κενά, η Αφρική και η Ασία θα πάρουν την εκδίκησή τους.
Κάποιοι βέβαια θα αντιτείνουν ότι θα μπορούσαμε να σταματήσουμε τις ροές και να προσπαθήσουμε να χειριστούμε την κατάσταση μόνοι μας. Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι θα θέλαμε να εκτελέσουμε με μια σφαίρα και τους 75 χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες που βρίσκονται ήδη στη χώρα. Θα χρειαζόμασταν 75.000 σφαίρες, επί 120 γραμμάρια η μία μας κάνει 9 τόνους ή δύο φορτηγά σφαίρες. Για να σκοτώσουμε και τα 4.000.000 που είναι στην Τουρκία, (ας αφήσουμε αυτούς που περιμένουν στην Αφρική, έτσι κι αλλιώς είναι μαύροι και δεν αξίζουν ούτε τη σφαίρα) θα χρειαζόμασταν 480 τόνους σφαίρες ή 120 φορτηγά που αν τα βάζαμε στη σειρά θα έφταναν από το ΚΑΠΗ μέχρι τα Γυρίσματα λίγο παρακάτω από το Άνεσις (ναι έκανα τους υπολογισμούς). Βάλε στρατιώτες, βάλε τα ψυχολογικά προβλήματα που θα είχαν, άσ’ το καλύτερα, ασύμφορο είναι.
Βέβαια θα μπορούσαμε να τους κλείσουμε σε στρατόπεδα και να τους σκοτώνουμε μαζικά με ΖΙΚΛΟΝ Β, μετά να τους καίμε σε κρεματόρια για να έχουμε ρεύμα και θέρμανση, άσε που θα δούλευαν και κάποιες βιοτεχνίες με το μαλλί, τα δόντια και τα χρυσαφικά τους. Αλλά και πάλι, για ένα παρόμοιο νούμερο, οι Ναζί χρειάστηκαν τέσσερα ολόκληρα χρόνια, και πάλι τα «ατυχήματα» δεν τα απέφυγαν. Έμεινε τουλάχιστον ο τουριστικός προορισμός στην Πολωνία σήμερα.
Δεν σταματάνε οι ξένοι λοιπόν. Θα έρθουν. Το θέμα είναι τι θα τους κάνουμε. Ο Γιάννης Γαζέτας, ένας από τους συνομιλητές της παρέας πρότεινε να τους αφομοιώσουμε με την ελληνική παιδεία. Αυτό στ’ αλήθεια είναι μονόδρομος κι προσωπικά πιστεύω ακράδαντα στην υπεροχή του ελληνικού μας πολιτισμού.
Όχι γιατί είμαι κανένας «υπερπατριώτης», ούτε γιατί η «Ορθοδοξία» θα μας σώσει. Εξ άλλου για ποια ορθοδοξία και πίστη μιλάμε; Ποιοι από μας πάνε εκκλησία περισσότερες από δύο φορές το χρόνο εκτός από γάμους και κηδείες; Πόσοι πιστεύουμε καν ότι υπάρχει Θεός; Το μόνο που μας έμεινε είναι η δεισιδαιμονία, και μια κάποια ανατριχίλα για τα θαύματα του γέροντα Παΐσιου. Τίποτε άλλο.
Η υπεροχή του ελληνικού πολιτισμού όμως βασίζεται στα εξής, που είναι αρκετά εύκολο να μεταλαμπαδευτούν: Γύρω στα 1990, μια από τις σημαντικότερες παιδαγωγούς στην Ελλάδα ήταν η Μαρία Τζάνη. Αυτή είχε γράψει ένα βιβλίο στο οποίο πραγματευόταν και ζητήματα σχετικά με την Ελληνική ταυτότητα. Μεταξύ άλλων υποστήριζε ότι η ταυτότητα του Ελληνισμού έχει τα εξής χαρακτηριστικά:
α. Τη διαπορία, το να διερωτάσαι δηλαδή για τα πάντα και να μην θεωρείς τίποτα δεδομένο
β. Την ανοχή απέναντι στον άλλο
γ. Την αγάπη προς την Πατρίδα, που προσφέρει αίσθημα ασφάλειας και αναγνώριση της διαφορετικότητας του "άλλου"
Έγραφε επίσης ότι τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των Ελλήνων είναι τα ακόλουθα:
i. Διατηρούν τη βεβαιότητα της συνεχούς παρουσίας τους στον ίδιο χώρο και αντιστέκονται σε κάθε κατακτητή πολιτισμικά, και τον μεταλλάσσουν αφομοιώνοντάς τον, χρησιμοποιώντας για τον σκοπό αυτό κυρίως τη γλώσσα τους.
ii. Ως θεμελιώδες πολίτευμα θεωρούν τη Δημοκρατία και την παραδοχή της διαφορετικής άποψης.
iii. Δεν αναγνωρίζουν ευγενείς εξ αίματος παρά μόνο δίνουν ιδιαίτερη αξία στον άνθρωπο των Γραμμάτων
iv. Δεν παραδέχονται τη μεταφυσική και γελοιοποιούν και αμφισβητούν κάθε τι "άνωθεν" επιβαλλόμενο.
v. Διατηρούν συλλογική μνήμη του αρχαίου μεγαλείου και στηρίζονται σ' αυτό σε κάθε δύσκολη περίσταση.
vi. Διατηρούν γενναία στάση απέναντι στο θάνατο, συνειδητοποιώντας ανά πάσα στιγμή την ταυτότητά τους ως λαού και τη διαχρονικότητά τους.
Αυτά μπορείς να τα διδάξεις σε όλα τα παιδάκια και να έχεις εκατοντάδες…. Ατεντοκούμπους και Πύρρους Δήμους. Προλαβαίνουμε όμως;
Άνθρωποι που γνωρίζουν καλά τα της εκπαίδευσης, μου λέγανε ότι ΟΛΑ τα παιδιά προσφύγων και μεταναστών που είναι από 10 ως 18 χρονών και βρίσκονται στη χώρα μας, δεν έχουν πάει σχολείο ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ!!! Τι να διδάξεις λοιπόν σ’ αυτούς τους ανθρώπους που έχουν ήδη πάρει το δρόμο για την παρανομία, τα γκέτο των ναρκωτικών, και τη σκλαβοποιημένη ανειδίκευτη εργασία;
Ας είναι όμως. Η παρέμβαση μπορεί να γίνει στους επόμενους που θα έρθουν. Θα μπορέσει άραγε αυτό να σταθεί σωτηρία της Ευρυτανίας; Όλοι ξέρουμε ότι η τάση της ανθρωπότητας είναι να μαζεύεται στις πόλεις και τα μεγάλα αστικά κέντρα. Εδώ και δέκα χρόνια ήδη, πάνω από το μισό του παγκόσμιου πληθυσμού ζουν σε μεγα-πόλεις. Τι να έρθουν να κάνουν εδώ οι ξένοι;
Μόνος τρόπος για να αντιστραφεί η κατάσταση είναι η κυβέρνηση να δώσει χρήματα ώστε οι οικογένειες να κάνουν παιδιά. Όχι όμως κοροϊδίες τύπου Μητσοτάκη. Να δώσει 300 ευρώ το μήνα για κάθε δεύτερο παιδί, επί δέκα χρόνια. Και για όσες οικογένειες έχουν 3 παιδιά και πάνω να δίνει 600 ευρώ το μήνα. Κι αυτά σε όσους έχουν ελληνική ιθαγένεια ή ζουν στη χώρα πάνω από 10 χρόνια.
Όμως το κόστος είναι τεράστιο: Διότι 300 ευρώ x 12 μήνες * 10 χρόνια * 1,2 εκατομμύρια νέες γεννήσεις που χρειαζόμαστε, μας κάνουν συνολικά κάπου 45 δις ή 4,5 δις τον χρόνο. Αν μπορούσαν να βρεθούν αυτά τα λεφτά κάτι μπορεί να γινόταν. Σίγουρα λόγω πολιτισμικού υποβάθρου ένα μεγάλο μέρος από αυτά θα τα έπαιρναν οι τσιγγάνοι, που ούτως ή άλλως είναι πολύτεκνοι. Είναι όμως Ελληνες ιθαγενείς.
Θα τα έπαιρναν επίσης και κάποιοι Αιγύπτιοι ψαράδες που μας σπάνε τα νεύρα σώζοντας κόσμο στις πυρκαγιές στο Μάτι, αλλά τι να κάνεις; Μπορούν όμως να βρεθούν αυτά τα χρήματα; Δεν είναι αδύνατο. Το λαθρεμπόριο καυσίμων κοστίζει κάπου 250 εκατομμύρια τον χρόνο, ενώ η φοροδιαφυγή συνολικά κάπου 30 δις. Δηλαδή αν την έπιαναν για ένα χρόνο έφτανε να πληρωθούν όλα αυτά τα λεφτά της δεκαετίας. Αλλά πού; Πώς;
Ο Δημήτρης Ευαγγελοδήμος απογοητεύτηκε όταν τα έγραψα αυτά και με ρώτησε: «Το πεπρωμένο, δηλαδή να γίνει το Καρπενήσι και τέσσερα - πέντε χωριά, τόποι εξοχικών κατοικιών, φυγείν αδύνατον;».
Δυστυχώς, αγαπητέ Δημήτρη, αυτό μάλλον είναι το θετικό σενάριο!
Εκτός πια, κι αν με την τεχνολογία αλλάξουν τα δεδομένα και ο κόσμος μπορεί να εργάζεται από απόσταση… Είτε αυτό, είτε η επένδυση χρημάτων είτε κάποιο άλλο θαύμα.
