Είμαι ένα μικρούτσικο
μικρό-μικρό ζωάκι,
που οι άνθρωποι με βάφτισαν
και μ’ είπαν σκιουράκι!
Πηδώ στα δέντρα εκεί ψηλά
κλαδί-κλαδί πηγαίνω,
κι όταν θα δω τον κίνδυνο
γρήγορα κατεβαίνω!
Έχω ουρίτσα φουντωτή
γυαλιστερά ματάκια,
σαν σας κοιτώ ζαλίζεστε
μοιάζουν με διαμαντάκια!
Έχω ομορφιά και τσαχπινιά
και περπατώ με χάρη,
σαν τα καρύδια κουβαλώ
στο στόμα με καμάρι!
Όμως για τύχη μου κακιά
ο κυνηγός με είδε!
Ήμουν ψηλά στην καρυδιά
και το τουφέκι πήρε!
Δεν πρόλαβα να κατεβώ
το χέρι στη σκαντάλη,
πατάει και ρίχνει τουφεκιά
κι ο χάρος όποιον πάρει!
φοβήθηκα το άμοιρο
ζαλίστηκα και πέφτω,
πληγώθηκ’ η ουρίτσα μου
τι πόνος! Δεν αντέχω!
Με άρπαξε με δύναμη
με βάζει στη σακούλα,
και στο μυαλό μου γύρισαν
δεινά του κόσμου ούλα!
Και τώρα κάνω προσευχή
Θεέ μου, ας πεθάνω!
Γιατί εγώ μεσ’ το κλουβί
ούτε λεπτό δεν κάνω!
