Πάει ο παλιός ο χρόνος, ας γιορτάσουμε παιδιά
Έφυγε και μας αφήνει μ’ έναν πόνο στην καρδιά
Αντε στο καλό να πάει κι ας μη λέμε αργότερα
πως πέρσι ήταν καλύτερα και φέτος είν’ χειρότερα!

Δύσκολη είναι η δουλειά που πρόκειται να κάνω
φέτος τα καλαντα ζητούν το «κάτι παραπάνω».
Σαν να μη φτάνει δηλαδή της κρίσης το «τραγούδι»,
οι στίχοι αυτοί θα συγκριθούν και με του … Πεταρούδη!

Και πώς αλήθεια έναν «Σουρή», κάποιος να ξεπεράσει,
ο Σπύρος τα κατάφερε και για όλα έχει γράψει!
Έτσι κι εγώ τους τροϊκανούς σε κείνον τους χαρίζω
τα τοπικά τα κάλαντα, να «ψάλλω» τώρ’ αρχίζω!

Ποιος ξέρει τι μας έφταιξε και στην Ευρυτανία
έπεσε τόση σιωπή και τόση ησυχία!
Να φταίει τάχα που γι’ αλλού ο Κοντογεώργος πάει;
Να φταίει που ο Καραμπάς σιωπά και δεν μιλάει;

Φαίνεται πως συντονισμός θα πρέπει να υπάρχει
ανάμεσα σε Βουλευτή κι αντιπεριφερειάρχη.
Μαζί το συζητήσανε, το χρόνο να μη χάνουν
κι ύστερ’  αποφασίσανε τίποτα να μην κάνουν!

Κι αφήσανε ελεύθερο, τριγύρω ν’ αλωνίζει
ο Μπακογιάννης που καλά τους δυο τους συγυρίζει!
Φτιάχνει σοκάκια πέτρινα  και καθαρίζει χιόνια,
στα πλάνα του θα βρίσκονται και… μαρμαρένια αλώνια!

Σ’ αυτά που ο Ακρίτας  έδινε τη μάχη των αξιών
για να την κάνει ο Δήμαρχος, τουριστική ατραξιόν!
Σκοπεύει την επόμενη χρονιά, το δεκατρία
των φίλων του η αποδοχή να γίνει πια λατρεία!

Κανένας δεν θα βρίσκεται να τον αντιπαλέψει
της δόξας το αμάραντο στεφάνι να του κλέψει.
Ως μόνη αντιπολίτευση, θα έχει τον Καρφή,
«λόγῳ μέν Δημοκρατία, ἔργῳ δέ τοῦ ἑνός ἡ ἀρχή»!

Κι έτσι το Καρπενήσι μας θα γίνει σ’ ένα μήνα
σαν της Χρυσής, του Περικλή, της Εποχής, Αθήνα!
Και πάνω απ’ τις στέγες μας, τον γαλανό ουρανό,
ένα γλαυκό θα ίπταται σύννεφο από καπνό,

που όμως δεν θα οφείλεται σε τζάκια και φουγάρα
παρά στο ότι αλλάξανε οι πιο πολλοί… τσιγάρα!
Κοπήκαν πια του καπνιστή, παλιού αρειμανίου
τα Μάρλμπορο. Το γύρισε σε... «μπάφο» Αγρινίου!

Πάντως κανένα πρόβλημα μικροσωματιδίων
δεν έχουμε στην πόλη μας, το κρίνετ’ εξ ιδίων.
Κι αυτό γιατί οι αρμόδιοι τα ξύλα έχουν φροντίσει
να καίνε... οικολογικά σ’ όλο το Καρπενήσι.

Δόθηκε πλήρης προσοχή, κι αυτό έχει φανεί,
έγινε αποψίλωση σε όλα τα πρανή!
Δίπλα σε δρόμους δασικούς και εθνικούς ακόμα
κοπήκαν έλατα σωρό και φάνηκε το χώμα.

Καθώς οι ξυλοκόποι μας κάναν οικονομία
σε δέκα κουβαλούσανε με άδεια μόνο μία!
Ας είν’ καλά ο Κώνισκος, η Λάσπη κι η Δομνίστα
που έχουν να ξυλεύσουνε ως της Λαγκάρντ τη λίστα! {div float:right}{module Google (Τετράγωνο 300χ250 κειμενο)}{/div}

Και μιας για λίστες είπαμε και γι’ άλλα τέτοια αρχεία
δεν πρέπει να ξεχάσουμε τα δυο μας Δημαρχεία.
Διότι έφτασε ο καιρός και ήγγικεν η ώρα
να δουμε αφιλοκερδώς ποιος θ’ απομείνει τώρα.

Στους πέντε αντιδήμαρχους, οι δυο θα την «πατήσουν»
και πρέπει... δίχως αμοιβή τον Δήμο να φροντίσουν.
Μεγάλο είναι το δίλλημα αυτό του Μπακογιάννη
σε ποιον ν’ ανοίξει την πληγή και πώς να του τη γιάνει!

Τούτο δεν είναι πρόβλημα, ως δείχνει, για τον Τάτση
καθώς αυτός αναζητά στα πόστα ποιος θα... κάτσει.
Η δύναμη φυλλοροεί που ‘χε η αδιαμφισβήτητη
δεν γίνεται οι πολιτικοί να μένουνε αήττητοι.

Μ’ αυτά και μ’ άλλα θα ‘χουμε φέτος πολλά να λέμε
αφου δεν έχουμε λεφτά πετρέλαιο να καίμε.
Περάσανε πολιτικοί απ’ τη ράχη μας δεκάδες
κι άλλοι θα ‘ρθούνε από δω “μπλιάδες και κορομπλιάδες”

Μπορεί να ξεκινήσανε, δεν έχει σημασία,
με πρόθεση εξαίσια, μα “φθείρει η εξουσία”.
Κανείς δεν πρόκειται ποτέ να ‘ρθει και να μας σώσει
τα χέρια μας να ‘ναι καλά, πρώτα ο Θεός να δώσει.

Ακόμα κι αν οι Τράπεζες μας πάρουν ό,τι μένει
και ‘ρθουνε “χρόνοι δίσεκτοι και μήνες οργισμένοι”
οι Ευρυτάνες έχουμε πολύ μεγάλ’ αρχή “δια
πάσα νόσο” και καημό, που μένει πάντα ίδια,

καθώς το είπε ο ποιητής “Ευρυτανία σημαίνει
πέτρα μονάχα, στέρηση για όλα κι εγκαρτέρηση”.
Αυτό είναι που αδιάρρηκτα με την ελπίδα δένει
πως θά ‘ρθει κάποτε η αυγή, έστω με καθυστέρηση.

Το δυο χιλιάδες δώδεκα πάει στην Ιστορία
ας είναι καλοτάξιδο τώρα το δεκατρία.
Να έχουμε τριγύρω μας φίλους κι αγαπημένους
και ό,τι είναι να γενεί, ας γίνει επιτέλους!