Κάθε χρόνο οι Πανελλαδικές εξετάσεις, αρκετές εβδομάδες πριν την έναρξή τους και ακόμα πιο αρκετές μετά τη λήξη τους, τροφοδοτούν μια ολόκληρη βιομηχανία τηλεοπτικών, ραδιοφωνικών, έντυπων και πλέον διαδικτυακών αναλύσεων, κριτικών, συνταγών επιτυχίας. Την ίδια στιγμή οι Παναζερμπαϊτζανικές, οι Πανβρετανικές, οι Πανπορτογαλικές, οι Πανοτιδήποτε… απασχολούν μόνο εκείνους που πρέπει να απασχολήσουν.
Οι Πανελλαδικές, σύμφωνα με την άποψη του κάθε άσχετου, βλαμμένου, φωτεινού παντογνώστη, είναι σύστημα απάνθρωπο, εξοντωτικό, που εμποδίζει τους εφήβους να χαρούν την εφηβεία τους, μάλλον παίζοντας ατελείωτες ώρες στο internet, ξενυχτώντας στα μπουζούκια και άλλα πολιτιστικά κέντρα, συμμετέχοντας σε πολύωρους διαγωνισμούς tichu και βέβαια συζητώντας μέχρι πρωίας για πολύ σοβαρά θέματα στο Facebook.
Σύμφωνα δε, με όλους αυτούς τους σοφούς οι Πανελλαδικές πρέπει να καταργηθούν, να σταλούν στο πυρ το εξώτερον και η αναφορά και μόνο σε αυτές να επισείει εξοντωτικές ποινές στον παραβάτη.
Βέβαια, όλοι αυτοί οι παμμέγιστοι του πνεύματος έχουν τόση σχέση με τη σχολική πραγματικότητα όση και η τρόικα με την ανάπτυξη. Πιθανολογώ, λοιπόν, ότι αντλούν τις απόψεις τους από προσωπικές εμπειρίες. Ίσως τα παιδάκια τους έπαθαν νευρικό κλονισμό συμμετέχοντας στις Πανελλαδικές, οδηγούμενα σε παταγώδη αποτυχία, ενώ μάλλον άξιζαν για πολύ περισσότερα. Αυτό, όμως, δε δηλώνει κάτι.
Θα μπορούσαμε όλοι να γίνουμε αστροναύτες και να αμειβόμαστε πλουσιοπάροχα; Όχι βέβαια. Πρώτον, δε χρειαζόμαστε τόσους πολλούς αστροναύτες και άρα επιλέγονται ελάχιστοι. Δεύτερον, δε διαθέτουμε όλοι τη στόφα του αστροναύτη και δεν αντέχουμε την πίεση του επαγγέλματος. Ε λοιπόν, το ίδιο συμβαίνει και με τις Πανελλαδικές. Δε χρειαζόμαστε περισσότερους επιστήμονες και κυρίως δεν έχουν κάνει όλοι την απαραίτητη προετοιμασία γι αυτές. Οπότε όλες αυτές οι κραυγές απελπισίας, ανοησίας και λαϊκισμού που εκτοξεύονται κάθε χρόνο δεν αντέχουν ούτε σε κριτική παιδιού βρεφονηπιακού σταθμού.
Έστω ότι αποφασίζεται η κατάργηση αυτού του βάρβαρου συστήματος. Αυτό σημαίνει ότι χρειαζόμαστε ένα άλλο, λιγότερο βάρβαρο και εξοντωτικό. Αξιολόγηση λέγεται και είναι αναγκαία και στην επιλογή των καλύτερων για τις θέσεις της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Έστω και πάλι ότι αυτή η αξιολόγηση θα γίνεται μέσα στο σχολείο. Ναι; Ωραία. Αυτό σημαίνει ότι οι βαθμοί που θα δίνονται στους μαθητές του Λυκείου (μόνο;) τόσο από το Δημόσιο όσο και από το Ιδιωτικό σχολείο θα είναι αντικειμενικοί και θα αντικατοπτρίζουν την ποιότητα και τις δυνατότητες του καθενός. Νομίζω ότι τώρα θα τον πάθω εγώ το νευρικό κλονισμό αλλά από τα γέλια. Μέχρι να φτάσουμε στο σημείο οι «λειτουργοί» δημόσιοι και κυρίως ιδιωτικοί να εμπνέουν τέτοια εμπιστοσύνη, αδιαφορώντας για γνωριμίες, πιέσεις και προσωπικό συμφέρον, πρέπει να φάμε πολλά καρβέλια. {div float:right}{module Google (Τετράγωνο 300χ250 κειμενο)}{/div}
Σκέφτεστε το χαμό που θα προκαλούν μαινόμενες μανάδες; Ακόμα και τώρα, που οι βαθμοί του σχολείου είναι τυπικοί, γίνεται της τρελής μάνας και του έξαλλου πατέρα που το ζωντόβολό τους «αδικήθηκε»… Εκτός κι αν όλοι οι μαθητές συμμετέχουν σε… Πανελλαδικές εξετάσεις στο τέλος κάθε τάξης. Είπαμε, όμως, ότι οι Πανελλαδικές είναι βάρβαρο σύστημα, οπότε μην το συζητήσουμε περαιτέρω.
Πάει αυτό! Ας δούμε το άλλο σενάριο και ας θεωρήσουμε ότι η αξιολόγηση θα γίνεται μέσα στα Πανεπιστήμια. Τώρα μάλιστα. Λίγο να παρακολουθεί κανείς την επικαιρότητα θα έχει εντοπίσει σκάνδαλα επί σκανδάλων από καθηγητές που πιέζονται από κομματικές παρατάξεις, από καθηγητές που πρόσφεραν με μεγάλη απλοχεριά πανεπιστημιακές θέσεις στα παιδιά τους, στον μπατζανάκη τους, στον ξάδερφο από το χωριό και δε συμμαζεύεται.
Και ποιος θα ασκεί έλεγχο σε όλους αυτούς. Το σύστημα, βέβαια, θα είναι δίκαιο, αν οι φοιτητές συμμετείχαν σε… Πανελλαδικές εξετάσεις αλλά ήδη αναφερθήκαμε στη βαρβαρότητα και την εξοντωτικότητα του συστήματος, οπότε και η συγκεκριμένη υπόθεση εργασίας απορρίπτεται.
Λοιπόν, για να μην τα πολυγράφω, προσέξτε. Και φέτος που έγινε ντόρος για τη δυσκολία, τη βλακεία, τα λάθη των θεμάτων, αποδείχτηκε αυτό που αποδεικνύεται κάθε χρόνο. Ο καλύτερα προετοιμασμένος, ο γεμάτος αυτοπεποίθηση και ψυχραιμία μαθητής τα πήγε καλύτερα από τον λιγότερο προετοιμασμένο, με μικρότερη αυτοπεποίθηση και ψυχραιμία μαθητή.
Μπορεί να μη βαθμολογηθεί με άριστα αλλά θα βαθμολογηθεί με καλύτερους βαθμούς. Τα θέματα είχαν δυσκολίες, ήταν ανόητα, ασαφή, με λάθη αλλά ήταν το ίδιο βατά ή άβατα για όλους. Κι ενώ τα θέματα ήταν ίδια για όλους, οι υποψήφιοι ήταν διαφορετικοί μεταξύ τους. Κάποιοι μπόρεσαν -πάντα συμβαίνει- να ανταποκριθούν, κάποιοι όχι. Μπορεί φέτος να μην έχουμε πολλούς άριστους βαθμούς σε κάποια μαθήματα αλλά αυτό κανέναν ρόλο διαδραματίζει.
Αν πράγματι τόσοι πολλοί τα πήγαν τόσο χάλια, οι βάσεις θα καταποντιστούν και οι εισαγωγή στις σχολές θα προϋποθέτει λιγότερα μόρια. Κάποιοι θα οδηγηθούν σε άλλες επιλογές, π.χ. να μετοικήσουν στην Μπρατισλάβα, όπου μια ήδη πολυπληθής ελληνική φοιτητική κοινότητα τους περιμένει, ώστε να γίνει πιο πολυπληθής. Αν μάλιστα συνεχιστεί η κατάσταση, σε λίγα χρόνια ο Δήμος Μπρατισλάβας θα περάσει σε ελληνικά χέρια. Δεν είναι κακό!
Αν, από την άλλη, θέλετε το παιδάκι σας να φτάσει στις Πανελλαδικές, να πετύχει σε αυτές και κυρίως να βγει υγιές από την όλη διαδικασία, πρέπει να προσέξετε κάποια πράγματα και μάλιστα από νωρίς. Εννοώ από τη γέννησή του.
Δώστε του ερεθίσματα, διαβάστε του βιβλία, συζητήστε μαζί του, διδάξτε του σωστά τη γλώσσα, στρέψτε το στην ενημέρωση και στην καλλιέργεια, δώστε του το καλό παράδειγμα για όλα αυτά, βοηθήστε το να εντοπίσει σταδιακά τους δικούς του στόχους. Τότε οι Πανελλαδικές δε θα του φανούν τόσο βάρβαρες και εξοντωτικές. Θα είναι μια απλή διαδικασία αξιολόγησης, όπως και είναι για αρκετούς κάθε χρόνο.
Ο κ. Ζάχος θεωρεί ότι οι Πανελλαδικές μπορούν και πρέπει να βελτιωθούν αλλά ακόμα μας χρειάζονται
http://sotiriszachos.blogspot.com
