Και φέτος το τιμήσαμε
Βεβαίως κι όπως πάντα..
Με δέος και ομόψυχα
Το έπος του σαράντα!

Ζωντάνεψαν στη σκέψη μας
 Τα γεγονότα εκείνα..
Καθώς και στο στομάχι μας
Ζωντάνεψε η πείνα…

Ζωντάνεψε κι η κατοχή
Χωρίς οφθαλμαπάτες…
Ήρθανε πάλι Γερμανοί
Μα τώρα… με γραβάτες..!

Αυτό το παρακάμπτουμε..
Δε είναι του παρόντος..
Καθώς το επισκίασαν
Οι παρελάσεις, όντως…

Πράγματι φέτος άπαντες
Δηλώσανε παρόντες.
Βαθιά συλλογιζόμενοι
Στη μάχη τους πεσόντες…

Μάλιστα ειδικότερα
Θεσσαλονίκη, Αθήνα,
Υπήρξε γενικότερα
Και κάποια καραντίνα…

Βάλανε κιγκλιδώματα
Γύρω απ’ τις παρελάσεις.
Για να κρατάνε το λαό
Σε κάποιες αποστάσεις..

Ο κόσμος που μαζεύτηκε
Να δει και να θαυμάσει,
Δύσκολο, ως αδύνατο
 Κοντά να πλησιάσει..

Άκουσαν όμως καθαρά
που ηχούσε ο παιάνας..
Και είπανε το κάγκελο,
Θα γίνει της πουτάνας..

Απλές κουβέντες του θυμού
το άχτι τους να βγαίνει..
Μα κι από κει απ τα κάγκελα
άλλο κακό συμβαίνει..
Οι τωρινοί οι ήρωες
για άλλα χολοσκάνε..
Πως στην εξέδρα θα σταθούν;
και δίπλα τους ποιοί θα ναι;

Ο χρυσαυγίτης αν βρεθεί
Δίπλα από τον Μπουτάρη,
Θα αποχωρήσει ο Δήμαρχος..
Γιατί δεν τον γουστάρει..

Κι ο Βενιζέλος δεν μπορεί
Δίπλα στον Τζιτζικώστα..
Φαίνεται τα ξεχάσανε
Τα θεσμικά τους πόστα…

Κι εδώ γενάτε προφανώς
Η εύλογη απορία:
Οι ήρωες που βρίσκονται
 σ’ αυτή την ιστορία;

Αυτοί που πέσαν τελικά
Στους ένδοξους αγώνες,
Ας τιμηθούνε μια φορά
Έστω και σαν εικόνες…

Αξίζουνε πραγματικά
Λαμπρά να τιμηθούνε..
Σε εξέδρες παρελάσεων
Εικόνες τους να μπούνε…!