
Μια διαδικτυακή περιπλάνηση τις προάλλες είχε ως αποτέλεσμα να πέσω πάνω στη χιλιοπαιγμένη ταινία του «Ζήκου», με τον Κώστα Χατζηχρήστο. Αδυνατώντας να αντισταθώ στον πειρασμό "έφαγα" τουλάχιστον μισή ώρα παίζοντας πίσω – μπρος τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές της ταινίας, τις αθάνατες ατάκες της και διερευνώντας το οπτικό υπόβαθρό της, καθώς, γυρισμένη με τους κανόνες του ακμάζοντος την εποχή εκείνη...